شهر تهران، در روزگار کنونی یکی از کلان‌شهرهای مشهور جهان است و هر روز به لحاظ سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی از آن در رسانه‌های داخلی و خارجی سخن به میان می‌آید. این شهر نام یافته ایران، بی‌تردید دارای هویتی ویژه است که نه تنها از موقعیّت‌های جهان کنونی برخوردار شده، بلکه هنوز ریشه‌های تاریخی، در شکل دادن کالبدی و کارکردی آن دخالت تام دارد و این امر در گذار زمان صبغه کنونی تهران بزرگ را ترسیم کرده است.

 

 

اين روزها عرب ها مشتري پروپا قرص خدمات بيمارستاني ايران شده اند؛ سفر آنها به استان خراسان، استان خوزستان و استان هاي شمالي کشور نه فقط براي زيارت و خريد و استفاده ارزان از طبيعت بکر ايران بلکه همسو با درمان و بستري شدن در بيمارستان هاي کشور است. آنها به ايران مي آيند، ارزان تر از کشور خودشان برند مي خرند، ارزان تر از کشور خودشان سفر مي کنند به کوه و جنگل مي روند، البته که زيارت بارگاه ملکوتي امام هشتم هم پيوست اصلي تمام اين سفرهاست اما آيا براي چنين بازار گسترده اي يک مسووليت يکپارچه وجود دارد که با برنامه ريزي دقيق، اين ميزان گردشگر ورودي را مديريت کرده و سعي در پايدارکردن چنين رفت وآمدهايي کند؟ پاسخ به اين سوال را نمي توان به راحتي و با بررسي مجموعه وظايف و فعاليت هاي انجام شده در يک نهاد خاص مورد ارزيابي قرار داد چراکه در اين داستان، تنها يک سازمان، بازيگر نقش اصلي نيست و آن چنان که مديران باتجربه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري بارها و بارها گفته اند، براي ورود يک گردشگر خارجي به کشور تنها نبايد از اين سازمان توقع داشت.